Jest koło 7:46, siedzę owinięta w koc i głęboko myślę...nad tym całym moim życiowym syfem. Nic mi niestety nie wychodzi... Boshe jak mi go brakuje, nie mam pojęcia co robić... A może on naprawdę już nie chce...wiem, nie przeżyłabym tego, ale nie mogę go zatrzymywać przy sobie. I jakoś nie mogę zrozumieć, dlaczego człowiek tak wiele złego o sobie myśli? Kiedy popatrzę na to co myśli o sobie Karol, aż mnie bierze cholera. A może to moja wina, może powinnam mu prawić komplementy? Nie mam pojęcia. Wogóle ja nie wiem co ja tutaj robię!
Może DKA ma rację:
Weźmy się w widzę, na żywo się trudzę, pozbierać wszystko do kupy się brzydzę, czemu mnie nie ma, czemu nikt nie zna mego imienia, przeleciało jedno, marnuje się drugie, wszystko by by poddać cię jednej, wielkiej próbie, długie, męczące, ale piękne świecące, jak słońce, nad tobą, ja jestem z tobą, niestety mnie nie widzisz do tego się przyczynisz, jak się nie zawstydzisz, ile to trwało, gdzie się podziewało, gdzie się to działo, jak mi zależało, teraz mnie nie ma, teraz za późno, teraz już całe życie przeszło na próżno,
A może za dużo słucham hh? chyba tak, muszę przestać... i muszę schudnąć!! 55kg przy 170cm. Boshe, moja trzydrzwiowa dupa z wyjściem na taras...